4Hoog

In het begin is er niets.
Uit niets komt iets.
Een jongen. 
Een meisje. 
Ze neemt hem mee in een droom. 
Een droom vol truien. 
Waar ze zich graag in verstoppen.  
Samen...
Op de tonen van Chopin. 

Een woordeloze fantasie voor kleuters.

Wanikan neemt je mee in een suggestief dansspel van ontmoeten en uit elkaar gaan. Poëtisch en humoristisch glijdt het ene beeld over in het andere.

CREDITS

Concept en regie: Jelle Marteel
Spel: Simon D’Huyvetter of Ezra Fieremans en Julie Kurris of Anjana Dierckx
Coach: Frans Van der Aa
Foto's: Els Deventer

ENKELE REACTIES VAN PERS & PUBLIEK
 

“Poëtisch en humoristisch glijdt het ene beeld in een spitse timing associatief organisch over in een ander. Het is voor jong en oud een veertig minuten geboeid blijven kijken. Fantastisch in al zijn beeldende en bewegende betekenissen.” - Tuur Devens in Theatermaggezien
 

“Visueel heel sterk met leuke verrassingsmomenten. Grappig en herkenbaar.” - Guy Olaerts, Mater Dei Genk
 

“Deze herfstige namiddag kunnen genieten van een dromerige voorstelling! ‘t Was prachtig, en dat vonden mijn oudste kinderen ook (5 en 3)!” - Caroline Dewilde, Facebook

Lees hier nog meer reacties!

REGISSEUR JELLE MARTEEL OVER WANIKAN

Het oorspronkelijke idee was “realiteit versus droom”. Een onderzoek naar wat er gebeurt wanneer de droomwereld in de realiteit terecht komt. Dit evolueerde naar het scheppen van een abstracte wereld met surreële dingen. We maakten geen onderscheid meer tussen droom en realiteit.

Inspiratie zochten we bij het beeldend werk van Erwin Wurm en de films van Michel Gondry. We zochten niet naar een coherent verhaal maar naar een woordenloze opeenvolging van beelden die elk hun verhaal vertellen en mensen kunnen raken. Heel herkenbare objecten gaan in interactie met personages. Maar er wordt enkel gesuggereerd. Niet geduid. Niet gedefinieerd. Alles blijft open voor interpretatie en invulling door de fantasie.

De rode draad is “ontmoeting” en “afscheid”. Tussen personages onderling en tussen personages en objecten. Ik zoek een kwetsbare speelstijl met humor die ontroert en bovenal: een oefening in eenvoud. Eenvoud die niet betekenisloos is maar heel intens en rijk.

Ik vind het voor mezelf een grote uitdaging om zowel voor kleuters (3+) als voor volwassenen een puur en beeldend verhaal te brengen. Een verhaal dat, door zijn eenvoud, siert en bijblijft. Het is een fantastische mogelijkheid om mijn eigen stijl als theatermaker te ontwikkelen en te verfijnen.

Jelle Marteel, september 2010